Έμεινα αποκομμένος εδώ.
Κάτω απ’ τον ουρανό.
Πάνω στις γραμμές.
(Σου λείπω; Δεν ξέρεις;)
Σε θυμάμαι μονάχα όταν κάθομαι στο παγκάκι μόνος.
Κοιτάζω ψηλά.
Ο χώρος αχανής. Κενός.
Ακολουθώ τις γραμμές.
(Σου λείπω;)
Είμαι αποκομμένος.
Περπατώ πάνω στις γραμμές.
Δεν συναντώ κανένα.
(Σου λείπω;)
Με χαράσσουν οι γραμμές καθώς με διαπερνούν.
Χωρίς πόνο. Ήσυχα.
Με μια τεράστια έκταση στη μνήμη:
Το δωμάτιο.
Το σούρουπο.
Το χέρι σου.
Η ανάγκη.
Η ανάγκη.
(Σου λείπω;)
Η σχέση μας με το σύμπαν παρουσιάζεται,
ώρες σαν κι αυτή,
ξεκάθαρη:
Δεν μας συνδέει τίποτα.
(Δεν ξέρεις…)
Έμεινα αποκομμένος εδώ.
Πάνω στις γραμμές.
Πολύ ωραίο. Πονάει… το ένιωσα.
LikeLiked by 1 person
Ευχαριστώ, χαιρομαι που σε άγγιξε
LikeLike